Θεοδώρα Τζάκρη: «Η κυβέρνηση αφήνει τους εργαζομενους απροστάτευτους απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία»

Η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και βουλευτής Πέλλας κ. Θεοδώρα
Τζάκρη κατά την τοποθέτησή της στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου επί του
Νομοσχεδίου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων «Για την
ενίσχυση της εργασίας – Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 2019 – Απλοποίηση ψηφιακών
διαδικασιών και ενίσχυση της Κάρτας Εργασίας – Αναβάθμιση της επιχειρησιακής
λειτουργίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και της
Επιθεώρησης Εργασίας», ανέφερε ότι το Υπουργείο Εργασίας & Κοινωνικών
Υποθέσεων, με πρόσχημα την ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας
1152/2019, επιχειρεί την περαιτέρω απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των
εργασιακών σχέσεων, με νέες αντεργατικές διατάξεις που εισάγει στο εργατικό
δίκαιο και που ολοκληρώνουν τη θέσπιση των πολιτικών «Πισσαρίδη», που
ξεκίνησε ο «νόμος Χατζηδάκη». Εισάγονται νέες διατάξεις, που δεν υπάρχουν στο
εργατικό μας δίκαιο και που κανένας δεν μας υποχρεώνει να θεσπίσουμε, παρά
μόνο η πολιτική βούληση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, μετατρέποντας τους
εργασιακούς χώρους σε ζούγκλα και τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους.
Υπογράμμισε μεταξύ άλλων τις τριετίες που έρχονται μέχρι να ξαναφύγουν, τις 13
ώρες απασχόλησης ημερησίως, την απασχόληση και κατά την έκτη ημέρα της
εβδομάδας στο σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων, την ενίσχυση ακραίων μορφών
ανθρώπινης απασχόλησης όπως είναι η «περιστασιακή απασχόληση», οι «μικρο-
απασχολήσεις», η «απασχόληση μηδενικών ωρών» η «έκτακτης ανάγκης», η
«απασχόληση μετά από κλήση» η απασχόληση «μετά από παραγγελία», την
ποινικοποίηση της απεργίας κλπ, που μετατρέπουν τους εργασιακούς χώρους σε
ζούγκλα και τους εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους. Τη νέα αυτή τάση των
ευέλικτων και ελαστικών µορφών εργασίας, έχουν υιοθετήσει η µία µετά την άλλη
συντηρητικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη [Ουγγαρία, Αυστρία] εισάγοντας
αντεργατικούς νόμους και καταστρατηγώντας δικαιώματα και κατακτήσεις των
εργαζομένων προς μεγάλη ικανοποίηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που
μοναδικό στόχο έχουν τη µείωση του εργασιακού τους κόστους.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας της κ. Τζάκρη:
«Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Το σημερινό νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει τις αντεργατικές διατάξεις του
προηγούμενο νόμου του κ. Χατζηδάκη.

2

[Όλοι θυμόμαστε:
 τη θεσμοθέτηση της 10ωρης απασχόλησης χωρίς πρόσθετη αμοιβή
 τη νομιμοποίηση των απλήρωτων υπερωριών
 την κατάργηση της αιτιολόγησης των απολύσεων
 την εναλλακτική λύση της επιπλέον αποζημίωσης αντί της υποχρεωτικής
επαναπρόσληψης για τους μισθωτούς για τους οποίους η απόλυση κρίνεται
άκυρη από τα δικαστήρια
 τη γενίκευση της ελαστικής και φτηνής εργασίας
 την επίθεση στη συλλογική διαπραγμάτευση και στη συνδικαλιστική
έκφραση των εργαζομένων και
 την υποβάθμιση του ΣΕΠΕ κλπ.] Έτσι η κυβέρνηση περίπου 2 μήνες μετά την επανεκλογή της, εργαζόμενη
υπερωριακά ως «πλασιέ» συγκεκριμένων συμφερόντων της εγχώριας
επιχειρηματικής ελίτ[των εταιριών που δραστηριοποιούνται στο χώρο του
πολιτισμού, των κατασκευαστικών εταιριών, των μεταφορών, των υπηρεσιών
εστίασης (catering) κλπ], συνεχίζοντας στο γνωστό νεοφιλελεύθερο δρόμο, φέρνει
ένα νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, που με το πρόσχημα της υποχρεωτικής
ενσωμάτωσης της ενωσιακής Οδηγίας ανατρέπει για δεύτερη φορά το εργατικό
δίκαιο, δίνοντας ακόμη ένα δυνατό χτύπημα στους εργαζόμενους. Θεσμοθετώντας
την ολοκληρωτική επισφάλεια και τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, προς
εξυπηρέτηση μεγάλων εργοδοτικών συμφερόντων και εις βάρος του κόσμου της
εργασίας.

Θα ξεκινήσω με την τροπολογία για το ξεπάγωμα των τριετιών από 1/1/24, που με
τόσο πανηγυρικό τρόπο ανακοινώθηκε από τον ΠΘ στη Θεσσαλονίκη ως
αντιστάθμισμα στο «φτωχό καλάθι» της ΔΕΘ. Πέρα από τις λοιπές λεπτομέρειες ότι
δεν έχει αναδρομική ισχύ «κλέβοντας» έτσι έντεκα χρόνια εργασίας (από το 2012
μέχρι το 2023), ότι αποκλείονται οι εργαζόμενοι που είδαν αυξήσεις στους μισθούς
από το 2012 έως το 2023 και υπερβαίνουν τα σημερινά ισχύοντα είτε στον κατώτατο
είτε σε αυτά που ορίζονται στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ), ήρθε και «το
κερασάκι στην τούρτα» που αποδεικνύει ότι πρόκειται για μια καλοστημένη
απάτη. Η τροπολογία Γεωργιάδη θα ξεπαγώνει τις τριετίες από 1η Ιανουαρίου
2027 υπό τον όρο ότι η ανεργία τότε θα έχει πέσει κάτω από το 10% για όλο το
2026!
Παρεκκλίνοντας έτσι για μια τριετία από 1/1/24 έως 31/12/26, στην ουσία ισχύει
ο μνημονιακός νόμος Βρούτση του 2012 που ορίζει ότι οι τριετίες μπορούν να
ξεπαγώσουν αν η ανεργία πέσει κάτω από το 10%. Και το χειρότερο!Με Πράξη του
Υπουργικού Συμβουλίου, μετά από ειδικά αιτιολογημένη εισήγηση του Υπουργού
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και μετά από γνώμη των κοινωνικών εταίρων
(φαντάζεστε ποιοι είναι: από τη μια μεριά η ΓΣΕΕ και από την άλλη οργανώσεις των
εργοδοτών όπως ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ κλπ) δύναται να αποφασίζονται οι όροι και
προϋποθέσεις αναστολής της ισχύος του παρόντος και πέραν του ποσοστού
ανεργίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η σταθερότητα της εθνικής οικονομίας.

3
Δηλαδή εντωμεταξύ μπορεί η ανεργία να είναι κάτω από 10%, ωστόσο για λόγους
σταθερότητας της εθνικής οικονομίας μπορεί με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου
να αποφασιστεί «το πάγωμα των τριετιών». Δηλαδή ρύθμιση χειρότερη και από τον
μνημονιακό νόμο του Βρούτση του 2012.
Δηλαδή οι τριετίες έρχονται μέχρι να ξαναφύγουν!
Στο σχέδιο νόμου η δοκιμαστική περίοδο εργαζόμενου μειώνεται από 12 σε 6
μήνες, που όμως δε συνδέεται με την καταβολή αποζημίωσης στην περίπτωση
απόλυσης με το πέρας της περιόδου η οποία παραμένει στους 12 μήνες. Ακόμα
χειρότερα, ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να συνάπτει με εργαζόμενους 6μηνες
συμβάσεις ορισμένου χρόνου και να τους απολύει ακόμα και εντός του 6μηνου
χωρίς αποζημίωση, επικαλούμενος απλά τη δοκιμαστική περίοδο, χωρίς να
υποχρεούται να δηλώσει λόγο απόλυσης, όπως ισχύει σήμερα. Αξίζει να
υπενθυμίσουμε ότι προ Μνημονίων η δοκιμαστική περίοδος ήταν δύο μήνες!
Όσον αφορά στη δυνατότητα 13ωρης απασχόλησης(η οποία αρχικά ήταν 16ωρη
αλλά μάλλον δεν το είχαμε ακούσει καλά γιατί είχε πέσει το skype), κοιτάξτε να
δείτε τι γίνεται εδώ! Δίνεται το δικαίωμα σε κάποιον να έχει μία δουλειά πλήρους
απασχόλησης (8ωρο) και μία δεύτερη μερικής απασχόλησης έως 5 ώρες
ημερησίως, με τον όρο να μην παραβιάζεται το ανώτατο όριο των 48 ωρών (στον
οποίο περιλαμβάνεται ο χρόνος υπερεργασίας και υπερωρίας) ως μέσος όρος στους
τέσσερις μήνες της περιόδου αναφοράς. Η αλήθεια είναι ότι η διάταξη αφήνει
ορθάνοιχτο παράθυρο για την καταχρηστική πρακτική εργοδοτών, που θα
μπορούν να «διατάζουν» έναν εργαζόμενο να δουλεύει 13 ώρες χωρίς υπερωρίες,
απλά μέσω δύο ΑΦΜ της ίδιας εταιρίας. Δεν θα μπω στη διαδικασία να μιλήσω περί
των ελεγκτικών μηχανισμών για την τήρηση των διατάξεων περί του χρόνου
εργασίας και ανάπαυσης των εργαζομένων γιατί αυτό που λέτε εδώ είναι πρακτικώς
αδύνατο. Με τους περιορισμούς που ήδη υπάρχουν στην εργατική νομοθεσία οι 13
ώρες εργασίας ημερησίως δεν βγαίνουν με τίποτα. Ο εργαζόμενος ή θα πρέπει να
διακτινίζεται ή στην άλλη εργασία του να εμφανίζεται το ολόγραμμά του.
Επιστημονικοί φορείς κρούουν το κώδωνα του κινδύνου ότι εργασία 13 ωρών την
ημέρα, πολλώ δε μάλλον, αν συνυπολογιστεί ο χρόνος που απαιτείται για να
μεταβεί κάποιος από και προς τους χώρους εργασίας, θα οδηγήσει σε ακραία
εξουθένωση των εργαζομένων και μοιραία, σε σημαντική αύξηση των εργατικών
ατυχημάτων. Και από πουθενά βέβαια δεν προκύπτουν οι 11 ώρες ανάπαυσης.
Φέρνετε την απασχόληση κατά την έκτη ημέρα στο σύνολο σχεδόν των
επιχειρήσεων, αφαιρώντας ένα δικαίωμα δεκαετιών για τον κόσμο της εργασίας να
εργάζεται επί πενθήμερο (με δύο δηλαδή συνεχόμενες ημέρες ανάπαυσης). Τη
στιγμή, μάλιστα που στην υπόλοιπη Ευρώπη εξετάζουν το 35ωρο χωρίς μείωση
μισθού. Η διάταξη δίνει το δικαίωμα στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας στις
οποίες εφαρμόζεται πενθήμερο και για υπαλλήλους που απασχολούνται με το
σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών, μονομερώς και άνευ οποιασδήποτε
συναίνεσης του εργαζομένου ή άλλης προϋπόθεσης, να υποχρεώσει τον τελευταίο
να εργάζεται επί εξαήμερο.

4
Ποινικοποιείτε τη συνδικαλιστική δράση και τον εκφοβισμό των εργαζομένων να
ασκήσουν το δικαίωμα της απεργίας.
Ενώ στην Οδηγία αναφέρεται ρητά ότι δεν πρέπει η ενσωμάτωση της Οδηγίας να
γίνει αφορμή για να εισαχθεί στο εθνικό δίκαιο των χωρών που την κυρώνουν η
εισαγωγή προσωρινών και εφήμερων συμβάσεων των «λευκών» συμβάσεων»
εργασίας όπως αποκαλούνται, εσείς πράττετε ακριβώς το αντίθετο. Βρήκατε την
ευκαιρία και μέσα από το παρόν νομοσχέδιο βλέπουμε να ενισχύονται ακραίες
μορφές ανθρώπινης απασχόλησης όπως είναι η «περιστασιακή απασχόληση», οι
«μικρο-απασχολήσεις», η «απασχόληση μηδενικών ωρών» η«έκτακτης ανάγκης»,
η «απασχόληση μετά από κλήση» η απασχόληση «μετά από παραγγελία» κλπ.
Αυτές οι μορφές απασχόλησης της «εργασιακής ευελιξίας»:
Πρώτον δεν αποτελούν μορφές μισθωτής εργασίας,
Δεύτερον δεν ρυθμίζονται μέχρι σήμερα από το Ελληνικό Εργατικό Δίκαιο και δεν
καλύπτονται από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τρίτον οι εργαζόμενοι με
αυτές τις μορφές απασχόλησης δεν αποκτούν τα δικαιώματα που αποκτούν οι
εργαζόμενοι που παρέχουν πλήρη και μόνιμη εργασία (τριετίες, επιδόματα, άλλες
παροχές).
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Ο εργαζόμενος «λάστιχο» που θεσμοθετήθηκε με τον προηγούμενο νόμο
Χατζηδάκη, συνεχίζει εδώ με πιο εντατικές συνθήκες εργασίας. Ο «νέος αυτός
εργαζόμενος» θα είναι σε ετοιμότητα 24 ώρες και τις επτά ημέρες της εβδομάδας. Ο
εργαζόμενος δηλαδή πρέπει να είναι διαθέσιμος και κυρίως ευέλικτος, όποτε τον
χρειαστεί ο εργοδότης χωρίς υπερωρίες και με πενιχρές αποδοχές.
Τη νέα αυτή τάση των ευέλικτων και ελαστικών µορφών εργασίας, έχουν υιοθετήσει
η µία µετά την άλλη συντηρητικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη [Ουγγαρία, Αυστρία] εισάγοντας αντεργατικούς νόμους και καταστρατηγώντας δικαιώματα και
κατακτήσεις των εργαζομένων προς μεγάλη ικανοποίηση των μεγάλων
επιχειρηματικών ομίλων που μοναδικό στόχο έχουν τη µείωση του εργασιακού τους
κόστους.
Το Υπουργείο Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης, με πρόσχημα την ενσωμάτωση
στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας 1152/2019, επιχειρεί την περαιτέρω
απορρύθμιση και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με νέες αντεργατικές
διατάξεις που εισάγει στο εργατικό δίκαιο και που ολοκληρώνουν τη θέσπιση των
πολιτικών «Πισσαρίδη», που ξεκίνησε ο «νόμος Χατζηδάκη». Εισάγονται νέες
διατάξεις, που δεν υπάρχουν στο εργατικό μας δίκαιο και που κανένας δεν μας
υποχρεώνει να θεσπίσουμε, παρά μόνο η πολιτική βούληση της κυβέρνησης
Μητσοτάκη, μετατρέποντας τους εργασιακούς χώρους σε ζούγκλα και τους
εργαζόμενους σε σύγχρονους σκλάβους. Είναι το «σύγχρονο εργασιακό

5
περιβάλλον» όπου ο εργοδότης μονομερώς θα μπορεί να τροποποιεί τα καθήκοντα
του εργαζόμενου, να μειώνει το μισθό του, να τον απολύει ή να δηλώνει ότι
αποχωρεί οικειοθελώς ή ότι άλλο. Και για αποζημίωση ούτε λόγος! Θα πρέπει να
ελπίζει να είναι εν ζωή ακόμη όταν θα έχει ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία.
Αλλά και πάλι ο εργοδότης να μην καταβάλει αυτή την αποζημίωση!
Είχα την εντύπωση κύριε Υπουργέ ότι ήσασταν λάτρης της αρχαίας Ελλάδας, όμως
τελικά βλέπω ότι προτιμάτε το Μεσαίωνα.»